Dag lieve lezers,

Na het ontvangen van verschillende emails met vragen als ‘gaat het wel goed' en ‘ waarom geen nieuwe posts meer op de site' hebben we besloten volgende berichten maar voor te zijn - een nieuw verhaal!

Ons vorige verhaal eindigde in Potosi, Bolivia. Daar hebben we een van de vele zilvermijnen bezocht, een bedrukkende ervaring. De mijnwerkers schijnen vaak niet ouder dan 40 te worden en het werk, zoals wel meer in Bolivia, wordt ongeveer verricht zoals wij het zouden doen ergens halverwege de 19^e eeuw. Weinig effectief en nog veel minder veilig. Potosi was desalniettemin een verrassend mooie stad, al was het zwaar om je in de hoogste stad ter wereld in te spannen. Potosi was vroeger een stinkend rijke stad door zijn zilver, de oude grandeur is nog waar te nemen maar de rijkdom is volledig weg. Daarna zijn we naar Sucre gegaan, waar we twee dagen Spaanse les hebben genomen. Dit heeft aardig geholpen, mensen zijn hier al makkelijker te verstaan dan in bijvoorbeeld Chili en Argentinie. Daar staat wel tegenover dat Argentijnen veel opener en aardiger zijn in het algemeen, en dat tot nu toe iedereen beter rook dan de Bolivianen. Dit heeft vooral te maken met een chronisch gebrek aan douchen en een overschot aan de muffe geur van cocabladeren. Sucre was een mooie koloniale stad en het is er al flink toeristisch en dus westers. We hebben een soort Jurassic Park bezocht, er zijn heel veel geconserveerde voetstappen van dinosaurussen gevonden in de nabijheid van Sucre. Al met al was het een leuke stad, zeker het bezoeken waard.

Vanuit Sucre zijn we vertrokken naar Coroico, met een typisch Boliviaanse rijstijl in de bergen nog geen drie uur rijden. Coroico ligt een stuk lager en hier begint het regenwoud. We hebben gelogeerd in een afgelegen hutje met een fantastisch uitzicht. Daarna La Paz, een stad die ons erg meeviel. We verwachtten een onveilige chaos, maar qua veiligheid en sfeer viel het reuze mee. Chaotisch was het wel, nog nooit zoveel taxi's en busjes gezien. La Paz beslaat een gehele vallei inclusief de bergwanden. De hoge buitenwijken worden ‘ El Alto' genoemd en de grootte en ligging zijn indrukwekkend. Onze laatste stop in Bolivia was Copacabana, aan het Titicaca meer. Hier hebben we ‘ Isla del Sol' bezocht, een eiland met overblijfselen van voor en tijdens de Inca-tijd. We zijn wat langer dan gepland gebleven in Copacabana in verband met het slechte eten en de gevolgen daarvan. Bolivia was een schitterend land, waar nog veel te verbeteren valt. Velen lijken echter erg blij met de huidige ‘ EVOlutie' van Evo Morales en zijn MAS partij (Movimiento Al Socialismo). De (grondstof)rijke gebieden lijken het echter niet altijd eens te zijn met zijn politiek van herverdelen en emancipatie van de onderklasse. Bolivia lijkt een spannende tijd tegemoet te gaan.

Na Bolivia zijn we in een ruk naar Cuzco (Qosqo in de inheemse Quechua taal) vertrokken. In Cuzco kan je de invloed van de Inca's het best waarnemen. Overal in en rond de stad zijn er ruines en door de nabijheid van het beroemde Machu Picchu is de stad toeristisch maar ook mooi behouden. De mix van koloniale en inheemse invloeden zorgt voor een interessante sfeer en architectuur. We hebben een aantal dagen de tijd genomen om bij te komen van onze Boliviaanse voedselvergiftiging, daarvoor is Cuzco geen verkeerde plek. We hebben met onze Engelse vrienden van de Uyuni-tour en een gids de ruines in de Heilige Vallei bekeken, met als hoogtepunt Saqsaywaman (spreek je uit als ‘sexy woman') - een immens grote tempel op 10 minuutjes lopen van Cuzco. Door onze uitstekende planning en het geluk dat de Peruviaanse overheid zich zowaar aan zijn eigen planning hield was Machu Picchu weer open. Toen we ons weer wat sterker voelden hebben we toen een Inca Jungle Tour van vier dagen naar Machu Picchu geboekt.

Dit betekende een dag voornamelijk afdalen van de bergen naar de jungle op een mountainbike. Daarna hebben we twee dagen door de jungle en over de bergen gelopen naar Machu Picchu-dorp, in de volksmond beter bekend als Aguas Calientes. De tour met gids was fantastisch, af en toe wat zwaar, erg veel landverschuivingen onderweg en ongezellig veel muggen, maar schitterend qua uitzicht en ervaring. Als je aankomt in het ubertoeristische Aguas Calientes en je gaat naar de ‘ hot springs' voel je je trots dat je dit allemaal lopend hebt gedaan en niet de trein hebt genomen. De volgende dag zijn we om 4 uur opgestaan om zo de laatste klim te wagen (terwijl je op het eind de eerste bussen voorbij hoort komen). Dit betekent dat je (in ons geval in de stromende regen en akelig dichte mist) op tijd bent bij Machu Picchu, 6 uur, om een van de slechts 400 gratis entreebewijzen voor Waynapicchu te bemachtigen. Waynapicchu is nog een extra uur klimmen omhoog, bovenop de hoogste berg bij Machu Picchu heb je meer ruines maar vooral een fantastisch uitzicht over en overzicht van de ruines van Machu Picchu. Al het klimmen en afdalen is ons flink in de benen gaan zitten, maar zoals het weer rond Machu Picchu na een uurtje of twee opklaarde voelen we ons in het iets warmere Arequipa ook weer een stuk beter.

Bolivia en Peru met zijn vele lama's, alpaca's en coca is ons erg bevallen tot nu toe. Maar we zijn ook wel toe aan iets Caribischer sferen dus hebben we een ticket geboekt naar Cuba. Voor iets meer hebben we weten te regelen dat we een tussenstop maken in Colombia van twee weken en een van ruim twee weken in Costa Rica, alvorens we naar Cuba vliegen. We denken dat dit ons een completer beeld zal geven van Latijns Amerika dan doorreizen in Peru en Ecuador, en bovendien hebben we erg veel zin om eens een mooi strand te zien.

Alles gaat dus goed, bedankt voor de vele mails, reacties en de getoonde interesse! We spreken elkaar snel, vandaag zijn onze laatste twee maanden ingegaan!

Liefs

Huub en Birgit